خدا با ماست؟!
امروز روز دومی هست که سیگار رو ترک کردم.
حس چندان خاصی ندارم. کمی احساس جداشدن نیکوتین از بدنم رو دارم که کاملا مشهود هست.
توی چندتا مقاله خونده بودم که نباید قهوه بخورم چون متابولیزه قهوه تو آدمهای سیگاری تاثیر بیشتری داره(تقریبا ۲ برابر). چندبار هم قلبم تیر کشید. البته هفته بعدی وقت دکتر قلب دارم که زنده بمونم میرم.
درکل حس خاصی نسبت به سیگار کشیدن و نکشیدنش ندارم. البته حس میکنم که به بدنم دارم یه لطفی میکنم که سیگار نمیکشم.
یه جمله ای خوندم که خیلی برام جالب بود: زمانی که ترک کردی، تنها به دو دلیل ممکنه بازم یه پک سیگار بکشی:
۱- تصمیم گرفتی برگردی به سیگار کشیدن و شرایط قبلی تا اینکه درنهایت بر اثر سیگار بمیری.
۲- از دوره ترکش خوشت اومده و میخوای باز بری توی فاز ترک و خروج نیکوتین از بدنت!
صادقانه بگم از هیچکدوم از اینا خوشم نمیاد. سعنی میکنم موقع وسوسه خودم رو نرمال کنم و کمی که بیشتر به منشا وسوسه دقت کردم به این دو جمله یادآوری کنم.
خدا با ماست؟!
بانو حسانه