کانفورمیست
بعضا به این فکر میکنم که آیا منم کانفورمیست محسوب میشم؟
این سوال لایه بندی داره. ممکنه به یکی از ظاهر نگاه کنیم ببینیم اهههه یارو چقدر Original هست! پشماااام! ولی وقتی دو روز باهاش میگردی میبینی اونم بعضا وینستون میکشه، اونم هنوز مامانش زنگ میزنه بش، اونم همه کتابایی که لیست میکنه نمیخونه و هر بار با تکرار هر کدوم از اینها، اون شخص هرچه بیشتر برات واقعی میشه، هر بار واقعی تر... کم کم فکر میکنی که اصلا آٔیا آدمی که من دنبالشم هست؟ باز اینو ولش میکنی میری سراغ یکی دیگه یه جای دیگه یه زمان دیگه ... باز چندسال میگذره ... باز تکرار بیهوده جست‌وجو ... مشخصات ساخته ذهن اما جستجو در دنیای واقعی. اصلا چرا این اطمینان رو به خودمون دادیم که هر نوع آدمی که فکر کنیم قطعا اون بیرون هست؟ با هفت میلیارد نفر شاید استقرا هم کم بیاره، نمیدونم.
خیلی پرت گفتم. خلاصه بعضا آدم حزب بادی میشم، البته به نظر از نقص اطلاعاتم هست. صحیحتر بگم: تغییراتی که میدم بخاطر اطلاعات جدیدی هست که بدست میارم نه شرایط جدید. یعنی معمولا دنبال برنده و بازنده و کم جمعیت و محبوب و اینا نیستم. اتفاقا از گرگ تنها هم خوشم میاد(یکی از ریشه های عقاید جانب دارانه من) اما خب همیشه هم دنبالش نمیکنم.
